Znajdziesz tu różne ciekawe publikacje wypracowane przez naszych harcerzy i instruktorów, ale również przez Główną Kwaterę. Jeżeli masz pomysły co powinno się tu znaleźć, albo dysponujesz materiałami którymi chcesz się podzielić, pisz na promocja@zabrze.zhp.pl
Dłubis Paweł (Gawędy)
Krzeszowska Paulina
Pęczak Marek
Pokrątka Natalia
Wawer Martyna
Wypożyczalnia w założeniu ma być miejscem gdzie znajdziecie kontakt do osób które dysponują książkami o tematyce harcerskiej. Po co kupować nowe skoro można pożyczyć.
Recenzje
Wszystkie zamieszczone tu recenzje są autorstwa naszych harcerzy. Lubisz czytać? Chcesz podzielić się z innymi swoimi przemyśleniami? Napisz do nas na promocja@zabrze.zhp.pl
Książka pt. „Gawędy Druhny Babci” jest idealna pod każdym względem dla wszystkich tych, których interesuje historia ZHP, chcą ją lepiej i bardziej szczegółowo poznać i spojrzeć na wszystkie minione wydarzenia z zupełnie innego punktu widzenia, a konkretnie z punktu widzenia osoby, która była obserwatorem lub uczestnikiem ich wszystkich.
Mimo, że zachowany jest porządek chronologiczny kolejnych opowieści, wszystko co jest tam napisane w jakiś sposób wiąże się ze sobą. Opisane są suche fakty historyczne, a same opowieści – lub jak kto woli gawędy – dotyczą przeżyć jednej osoby to nie jest to książka o jednolitej, konkretnej fabule, literatura faktu, ani biografia.
Wszystkie te rodzaje książek przemieszane są ze sobą w taki sposób, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Nie trzeba czytać wszystkich gawęd po kolei- można wybierać spośród nich i za każdym razem poznawać inną z innego etapu historii ZHP bez obawy, że nie zrozumie się jej sensu bez przeczytania wszystkich poprzednich. Co za tym idzie, czytać ją można zarówno dla samej przyjemności, poznania historii naszej organizacji, jak i w celu znalezienia „natchnienia” do ułożenia własnej gawędy którą np. będzie można rozpocząć kolejną zbiórkę.
Każda z historii opisanych przez Halinę Wiśniewską niesie ze sobą głębszy sens, morał – czasem tylko trzeba go bardziej poszukać, bo nie zawsze jest nam podany „na tacy” Podsumowując jest to jedna z pozycji na liście dzieł literackich związanych z ZHP, która jest jak najbardziej godna uwagi i poświęcenia choćby kilku minut dziennie.
Powieść pod tytułem „Najmłodsi od Parasola”, to książka autorstwa Zbigniewa Damskiego. Opowiada ona o losach chłopców z najbiedniejszych dzielnic Warszawy. Akcja powieści rozpoczyna się wraz z początkiem II wojny światowej i kończy w chwili zakończenia powstania warszawskiego.
Możemy tu zobaczyć wiele przykładów walki o niepodległość. Młodzi chłopcy z Pragi i Czerniakowa rozpoczynają swą przygodę z Małym Sabotażem od malowania symboli Polski Walczącej na murach budynków, czy sprzedając gazety, w których ukryte są pokrzepiające informacje dla Polaków. Później podejmują się kolejnych, jeszcze bardziej niebezpiecznych akcji- i tu dobrym przykładem jest podłączenie do niemieckich głośników kabli, przez które nadawane były audycje Polski Walczącej. Dzięki nim ludzie utwierdzili się w przekonaniu, że mimo terroru istnieje polskie Państwo Podziemne i że trzeba tylko wytrwać.
Niejednokrotnie chłopcy z Szarych Szeregów podejmowali się też telefonowania do mieszkań Niemców i Volksdeutschów, nękając ich groźbami. Kiedy przyszedł czas na ich przejście do Grup Szturmowych- starali się okazać swoje umiejętności zdobywając niemiecką broń. W tym czasie dziewczęta szkoliły się na kursach sanitarnych, zajmowały kolportażem podziemnej prasy i dostarczaniem rozkazów i komunikatów. Wkrótce przyszedł czas na dywersję i tu autor ukazuje akcje polegające na wykonywaniu wyroków na zbrodniarzach hitlerowskich.
Następne rozdziały książki poświęcone są opisowi Powstania Warszawskiego z perspektywy walczących w nim członków Szarych Szeregów. Wtedy należą do nich już nie tylko harcerze, ale i inni młodzi ludzie, chętni do walki. Zbigniew Damski opisuje, jak kolejni szaroszeregowcy oddają życie za honor ojczyzny.
Powieść pt.: „Najmłodsi od Parasola” kończy się słowami: „Po wojnie, na gruzach Warszawy ktoś powiedział: „Strzelaliśmy do wroga diamentami.” I- niestety- miał rację.”, które tylko podkreślają fakt, z jak wielkim poświęceniem oddawali się walce młodzi ludzie i jaka to była strata dla narodu polskiego.
CZUWAJ!
16 Drużyna Harcerska „Róża Pustyni”
“Wieża Spadochronowa” Kazimierza Gołby to książka skupiająca się w głównej mierze na wydarzeniach rozgrywających się w okolicach Katowic w okresie agresji III Rzeszy na Polskę, jednak wplecione w nią zostały wątki losów rodziny Jadwiszczaków.
Jest to powieść opowiadająca o harcerzach kierujących się swoimi ideałami, którzy byli w stanie oddać życie za swoją ojczyznę, oraz ich przyjaźni do siebie. Głównym bohaterem jest Stach, młody zastępowy „Wilków”, który nie bał się oddać swego młodego życia za Polskę.
Autor pisze zwięzłym i zrozumiałym dla czytelnika językiem oddając dramatyzm sytuacji w jakich znajdowała się Polska, a zwłaszcza Śląsk. Zważywszy na miejsce, w jakim toczy się akcja często używa gwary śląskiej w wypowiedziach bohaterów, w szczególności powstańców i starszych obywateli. W ciekawy sposób łączy losy Stacha, jego przyjaciół i członków rodziny z wydarzeniami przygotowawczymi oraz samym atakiem Niemiec na Polskę. Fabuła książki wciąga i trzyma w nieustającym napięciu sprawiając, że ciężko oderwać się od lektury, przez chęć jak najszybszego poznania zakończenia tej historii.
Osobiście książka bardzo mi się podobała, i na pewno kiedyś jeszcze do niej wrócę; nie polecam jej jednak młodszym czytelnikom przez wzgląd na brutalne opisy krwawych czynów niemieckich wojsk.
CZUWAJ!
Anna Wiencek
6 GDH „BRZASK” im. Bolesława Chrobrego
Książka Waltera Hansena pt.: „Wilk, który nigdy nie śpi” przedstawia historię twórcy skautingu, lorda Baden-Powella, który od dziecka uwielbiał zabawy w terenie: tropienie zwierząt, obserwowanie ich ukradkiem- jednym słowem kochał przygody. Te zainteresowania z wiekiem się pogłębiały. Będąc już dorosłym mężczyzną dostał się do akademii wojskowej i zaciągnął do 13 pułku huzarów. Tam też zaczęła się jego największa przygoda życia. Ta i wiele innych opisane są w formie krótkich, oraz bardzo ciekawych opowiadań. Przede wszystkim nie jest to nudny życiorys opisany w sposób niechlujny, wręcz przeciwnie! Jest to bardzo wciągająca pozycja napisana prostym, zrozumiałym dla wszystkich językiem. Przyznam, ze sama przeczytałam ją jednym tchem. Opisuje sytuacje, w których B-P musiał podejmować bardzo trudne i skomplikowane decyzje. W 1907 roku zorganizował on pierwszy obóz dla skautów na Wyspie Brownse’a.
Uważam, że z tą pozycją powinien zapoznać się każdy harcerz i z czystym sumieniem ją polecam!
CZUWAJ!
Anna Wiencek
6GDH „Brzask” im. Bolesława Chrobrego
„Zośka i Parasol”, to powieść autorstwa Aleksandra Kamińskiego, będąca kontynuacją „Kamieni na Szaniec”. Kamiński podzielił swą opowieść na dwie części. Pierwsza, zatytułowana jest „W dywersji”, druga- „Powstanie”. Akcja utworu obejmuje ponad rok. Następujące po sobie rozdziały ukazują kolejno akcje dywersyjne, przygotowania do powstania, samo powstanie i jego schyłek.
Bohaterami książki są następcy bohaterów z Kamieni na Szaniec, należący już do Grup Szturmowych i mierzący się z zadaniami, jakie tej grupie wiekowej przypadały. Autor opisuje precyzję przeprowadzanych przez nich wyroków śmierci na zbrodniarzach hitlerowskich, udział w szkoleniach i kursach, których celem było przygotowanie do nadchodzącego powstania i wreszcie walkę w samym powstaniu warszawskim. W powieści tej nawiązuje on do programu Szarych Szeregów: „Byłoby jednak źle, gdybyśmy poprzestali na przygotowaniu się tylko do walki zbrojnej, a zapomnieli o tych rozlicznych obowiązkach, jakie oczekują nas w Polsce niepodległej. Naszym celem jest nie tylko wychowanie żołnierza, ale ukształtowanie pełnowartościowego obywatela, zdolnego nie tylko do służby wojskowej, lecz do jak najszerzej pojętej służby społecznej, służby obywatelskiej.”
Chęć walki o niepodległą Polskę motywowała tych młodych ludzi do podejmowania nauki na studiach organizowanych w podziemiu, choć oprócz tego mieli jeszcze wiele pracy związanej z przygotowywaniem kolejnych, dywersyjnych akcji. W przygotowaniach do tychże akcji, a później w ich wykonaniu starali się dać z siebie wszystko, wiedząc, że tylko w ten sposób mogą przyczynić się do uratowania kraju z rąk okupanta. Autor potwierdza to słowami: „Ich główne zainteresowanie skupia się przede wszystkim na bezpośredniej walce. Bić okupanta, szarpać go, niszczyć, przyśpieszać wyzwolenie kraju z tej męki i upokorzeń- to najważniejsze! I najbardziej niewątpliwy punkt polskiej polityki, który zawsze realizowali i realizować będą w dalszym ciągu, bo to tylko leży w ich możliwościach.” Tu także, słowami Andrzeja Morro został ukazany sens wojny widziany oczami młodych ludzi: „- Wracając do twej gawędy. Piotrze, chcę dodać coś, co wygląda na banał, a jest jednak prawdą podstawową: między naszym sensem wojny i sensem wojny Trzeciej Rzeszy jest ta zasadnicza różnica, że oni, walcząc o Niemcy, walczą jednocześnie o panowanie nad innymi ludami, o władzę. A my, walcząc o Polskę, walczymy równocześnie o wolność narodu, o wolność w ogóle. To jest ogromna różnica, bo wolność jest jedną z najcenniejszych wartości człowieczych, a władza to moralnie rzecz zerowa.”
W drugiej części powieści, ukazującej opis walki w powstaniu 2 harcerskich batalionów możemy odczytać przemyślenia na ten temat niektórych z bohaterów. W rozmowie Piotra Pomiana i Andrzeja Morro pada pytanie, czy powstanie warszawskie i udział w nim tylu młodych ludzi miał jakikolwiek sens. W odpowiedzi można przeczytać: „- Jakaż wobec tego alternatywa?- rzekł wreszcie.- Mieliśmy czekać, aż front przewali się przez nas i inni nas wyzwolą? Krwią swoich własnych żołnierzy i krwią milionów nieżołnierskich istnień swoich narodów? Czy taka bierność była do pomyślenia? Przecież to, co dziś się dzieje w Warszawie, nie jest wynikiem czyjejś jednorazowej decyzji w przededniu powstania; szliśmy ku temu przez cały czas okupacji, może nawet przez całe stulecie.”
„Zośka” i „Parasol” to lektura długa, ale pozwalająca spojrzeć na Warszawę z perspektywy wojennych lat. Osobiście po jej przeczytaniu polecam wycieczkę do stolicy, by zobaczyć, w jak wielu jej miejscach znajdują się jeszcze ślady istnienia Szarych Szeregów.
CZUWAJ!
16 Drużyna Harcerska „Róża Pustyni”